Geçen iki hafta küçük bir tatil kaçamağı yapıp Antalya’da aldım soluğu.

Ruhuma da sağlığıma da çok iyi geldi bu tatil.

Aslında ben gece yolcusuyum ama bu kez bir değişiklik yapıp gündüz 10 saatlik otobüs yolculuğunu göze alarak çıktım yola.

Mersin-Antalya arasını, denizini, doğasını doya doya göreyim istedim.

İyi ki de yapmışım.

Birçok güzellik gördüm yol boyu.

Bir tarafımda deniz bir tarafımda yemyeşil ormanlar.

Bir tarafımda denizde günün tadını çıkaranlar bir tarafımda bembeyaz seralar, yemyeşil muz bahçeleri.

Gün batımında güneşin kızıllığına boyanan denizin muhteşemliği.

Daha ne olsun!..

***

Ancak, Mersin’i çıkana kadar içim acıdı hep.

Çok üzüldüm, çok kızdım, çok söylendim.

İsyan ettim.

Yüreğim yangın yeri oldu.

Geçen haftalarda da yazmıştım.

Bir kez daha görmeyen gözlere, duymayan kulaklara isyan çığlığı göndereyim..

***

Kent merkezini çoktan kaybetmiştik zaten ama sahil boyu uzanan mahalleler, beldeler, ilçeler de elimizden kayıp gitmiş.

İçler acısı bir manzara.

En yakından başlayayım.

Davultepe, Tece, Çeşmeli, Tömük, Kargıpınarı, 15-20 katlı binaların esiri olmuş.

Kıyı boyu beton duvarlarla örülüp istila edilmiş.

Kıyıya hançer gibi saplanan çok katlı binalar, yazlık siteler kadar da inşaat var devam eden.

Yine hepsi çok katlı..

Yine hepsi kıyıya set çekmek için sırada..

Bir kent ancak bu kadar mahvedilebilir!..

Ne acı!..

***

Şimdi bir de Antalya’ya bakalım.

Antalya sınırından itibaren gördüğüm manzara içimi açtı, yüreğimi aydınlattı.

Turizmin başkenti bu kent, gerçekten başarmış.

Yol boyunca birbiri ardına sıralanmış turistik beldeler, ilçeler adeta oteller kenti olmuş.

Kıyı boyunca çok yıldızlı otellerden pansiyonlara her yer turizmin hizmetinde.

Ama çok önemli bir fark var Mersin ile aralarında.

Oralarda kıyı şeridinde 15-20 katlı binalar yok.

Oteller, kıyıdan belli mesafelere yapılmış.

Hatta birçoğu, ana karayolunun kuzeyinde konumlanmış.

Denize gitmek isteyenler için altgeçitler yapılmış.

Mersin’in güzelim kumları, sığ denizi yanında taşlı, çakıllı, birden derinleşen denizi bile kıyı boyunca tıklım tıklım dolu.

Denize adımınızı attığınızda ayağınıza taşlar, çakıllar batıyor.

Ancak, kıyının hemen dibinde bir tane çok katlı bina yok.

Çin Seddi gibi uzanan beton yığınları yok.

Yerleşim yerleri, turistik bölgeler deniz esintisiyle nefes alıyor.

Bize de ancak kıskanmak kalıyor..

İsyan etmekten öteye gidemiyoruz Mersin’e baktıkça..

***

Mersin merkezden itibaren kıyı boyunca dikilen beton yığınları nefesimizi kesiyor.

Güzelim kıyılar ranta kurban ediliyor.

Bu kente ihanet ediliyor.

Yazık bu kente, gerçekten çok yazık!..