Enerji bağımsızlığı adına “Madencilik yatırımları”  

Dışa bağımlılığı azaltmak, döviz açıklarını kapatmak ve enerji arz güvenliğini sağlamak amacıyla madencilik yatırımlarına yönelmek…

Enerji  ithalatı Türkiye'nin en büyük cari açık kalemlerinden biri.

Ama bu açığı kapatmak için ormanları kesmek, tarım arazilerini maden sahasına çevirmek, zeytinlikleri taşımak ya da kırsal halkı yerinden etmek doğru strateji midir?

Madencilik Yerli Olabilir, Peki Teknolojisi?

Madenler yerli olabilir, ama maden işleme teknolojileri, makinalar, hatta bazı iş gücü ithaldir. Üstelik çıkarılan hammadde çoğu zaman ham olarak ihraç edilir, yani katma değeri başka ülkelere kalır. Bu durumda sormak gerekir: Bağımsızlık mı sağlıyoruz, yoksa başka bağımlılıklara mı giriyoruz?

Dünyanın hiçbir yerinde “kalkınma” artık çevreyi feda ederek sürdürülemiyor.

 Maden sahaları uğruna yok edilen zeytinlikler , ormanlar, kuruyan dereler, zehirlenen topraklar ile kalkınma gerçekleşir mi?

Bağımsızlık, doğaya rağmen değil, doğayla birlikte inşa edilir.

Etik ve Ekolojik Açıdan; Her Şey Yasal Olabilir Ama Her Şey Doğru mudur?

Zeytin bir tarım ürünü değildir sadece. Onu taşıdığınızda, yalnızca toprağını değil, ekosistemini, kuşlarını, toprağını tutan mantar ağlarını, köylünün belleğini, yerel iklim dengesini de taşımaya kalkışırsınız. Peki, bu mümkün mü?

Çevre etiği bize şunu sorar: İnsan, doğayı yalnızca ekonomik yarar için mi kullanmalı, yoksa onun bir parçası olduğunu kabul edip sorumluluk da mı taşımalı?

Zeytin ağacı, binlerce yıl yaşayan bir canlıdır. Madenlerin ömrü ne kadardır?