Türkiye Büyük Millet Meclisi (TBMM), Türkiye Cumhuriyeti'nin yasama organıdır ve egemenliğin millete ait olduğu bir sistemde, halkın seçtiği temsilciler aracılığıyla devleti yönlendirme yetkisini kullanır.

Milletvekillerinin temel görevi, ”halkın istek ve taleplerini”  meclise taşımak ve yasama faaliyetlerine katılmaktır.

Buraya kadar tamam, sözlükler TBMM VE Milletvekili kelimelerini aşağı yukarı bu şekilde tanımlıyor

Zeytin yasasına ilişkin teklif,  Meclis'in ilgili komisyonunda kabul edildi.

Düzenlemenin yürürlüğe girmesi için Meclis Genel Kurulu'nda onaylanması  gerek..

Halkın seçtiği milletvekilleri daha önce defalarca geri çekilen yasayı halka rağmen, halkın isteklerini göz ardı ederek Meclis Genel Kurulunda onaylayacaklar mı?

Bunca zorluğa rağmen geri adım atmayan insanlar var hâlâ.

Kaz Dağları’nda, Soma’da, Milas’ta, Mudanya’da, Edremit’te…

Zeytinliğini savunan, “Bu ağaç yerinden sökülmez, sökülmemeli !” diyen köylüler var. Teklifin komisyonda kabul edilmesinin ardından tepkilerini dile getirmek isteyen  “ Köylüler, bazı üretici derneklerinin ve sivil toplum kuruluşlarının temsilcileri ile çevre aktivistleri “ Türkiye Büyük Millet Meclisine alınmadılar! 

Orası BÜYÜK MİLLET MECLİSİ ve MİLLET kapıya gitmiş  fakat içeri alınmamış!

 “Millet” i meclise sokmayan zihniyet, o meclise sizleri millet gönderdi.

“Egemenlik, kayıtsız şartsız milletindir.” Bu söz, sadece bir cümle değil; bir milletin kendini yönetme hakkını dünyaya ilan ettiği bir varoluş ilkesi. Bu ilkenin ete kemiğe büründüğü yer ise Türkiye Büyük Millet Meclisidir.

Bu cümle, Türkiye Büyük Millet Meclisi’nin duvarında altın harflerle yazılıdır ve Mustafa Kemal Atatürk’ün cumhuriyetin dayandığı egemenlik anlayışının özetidir.

TBMM, 23 Nisan 1920’de Ankara’da açıldığında “Dışarıda savaş, içeride umut vardı. “ Meclis, silahların gölgesinde kurulmuştu ama kalemiyle tarih yazdı. O gün, sadece bir kurum değil, bir milletin iradesi doğdu. Mustafa Kemal Atatürk' ün  “Bu ülkeyi padişah değil, halk yönetecek!  Sözü, Demokrasiye Geçişin Özü..  Bu söz , yalnızca tarihsel bir kopuş değil, yönetime katılımın, eşitliğin, hukukun üstünlüğünün temelidir.

Milletin oylarıyla Meclis’e giren her vekil, aslında büyük bir emanet alır eline. Bu emanet sadece bir makam, bir ünvan değil; halkın umutları, sorunları ve güvenidir.

Vekilin en temel görevi, kendisini seçen halkı doğru, adil ve samimi biçimde temsil etmektir. Vekil, bölgesinin sadece bir “temsilcisi” değil, sesi, vicdanıdır. Vicdan azabı değil!