31 Mart seçimlerinde son düzlüğe girdik.

    Ancak hala seçim heyecanı yok bizim vatandaşta.

    Geçim seçimin çok önünde.

    TV’lerdeki cambaza dönüşmüş kadrolu siyaset bilimcisi rolünde goygoy yapanlar olmasa ülkede seçim varmı, yokmu anlayamayacağız neredeyse.

    Tabi bir de siyasetçiler, adaylar ve adayların yancıları piyasada.

    Rant kapısının başına geçecek olanlarla, onlara yakın durup geleceklerini sağlama almaya çalışan dar bir kitle.

    Vatandaş yok ortada.

    Seçimden bıkmış.

    Yılmış.

    Küsmüş.

    Siyasetten soyutlanmış.

Üstelik;

Umutsuz, sessiz ve bu durumu kabullenmiş bir topluluğa dönüşüyoruz giderek.

    Sosyal belediyecilik dümeniyle “yiyelim, içelim, eğlenelim” belediyeciliğine dönüşmüş sisteme yardımcı olma rolüne soyundurulmaya çalışılan bir seçmen kitlesi haline getirilmiş bu ülkede vatandaş.

    Sistemin devamı için ihtiyaç duyulan noter hükmündeyiz aslında.

    “Oy” ver ki; sistemi onayla.

    Sonra ki seçime kadar yok hükmündesin.

    Üstelik sorumlu da seçmen oluyor işin sonunda.

    Kaybeden sana kızıyor“senin yüzünden” deyip atarlanıyor.

Kazanan“sen seçtin katlanacaksınkardeşim”diyor.

    El hak doğrudur!.

    “Vatandaşlık görevi” diyerek veriyorlar gazı, veriyorlar gazı, dolduruyorlar,sandık başına gönderiyorlar bizi.

    Sistem öyle kurulmuş ki tüm yükün sorumluluğunu bizlere, yani seçmene kitliyor işin sonunda.

    Seçmen amaç değil yani.

Araç bu düzende.

Ama binen inmiyor sırtımızdan.

Sandığa gitsen bir türlü.

Gitmesen bir başka.

    Oy versen bir türlü.

Vermesen bir başka.

    Meseldir;

   “ Eşeği düğüne çağırmışlar; hiç sevinmemiş.

    Neden sevinmiyorsun diye sormuş yanındakiler.

    Neden sevineyim ki demiş.

    Ya odun bitmiştir, ya da su.

    Yoksa beni neden düğüne çağırsınlar.”

    Halimiz budur.

    **

    Sevdiğim Laflar:

“DELİ İLE DEVLETLİ BİLDİĞİNİ YAPAR!..”