Görmesem de yanımdasın, bilirim,

Bir gölge gibi düşersin geceme.

Adını anmasam da içimdesin,

Kalbimde bir sükût gibi gizlice.

Kimseye diyemediklerimi sana derim,

Çünkü sen, ben gibi susmayı bilen sır yoldaşımsın.

Söyleyemediğim kendime bile ne varsa bir ömür,

İçimde kalan tüm dertleri,

Bir bakışınla sır gibi silersin.

Aynı göğe bakarız, aynı yıldızda,

Aynı us'ta buluruz nirengi taşımızı hiç konuşmadan.

Sen belki de bensin; ne yana baksam,

Bilirim, aynı gördüğümüzü.

Aklına, sükûtuna güvenirim; gönlüme mühürdür varlığın.

Dualarına hiç art niyet karışmaz, bilirim.

Adınla övünürüm, varlığın hep bir onur,

Her zaman çağırırım, takatsiz düştüğümde.

Ne menfaat, ne hesap, ne çıkar gölgesi;

Seninle dostluk, hakikatin ta kendisi.

Bir dert düşünce omzuma gece vakti,

İçimde ilk senin adınla diner sızısı.

Çünkü gerçek arkadaş;

Arkandan söyleneni değil, yüzüne hakikati söyleyebilendir.

Başkaları gözlerimde mutluluk görse dahi,

Acısını tek görebilendir.

Yıllardır görmesen de bedenen,

Varlığının orada olduğunu bilendir.

Ey dost, bilsen de bilmesen de,

Benim en çok sustuğum yerde,

En çok güvendiğim susmayan vicdanımsın.