Seçim takvimi işlemeye başladı ya;
Aday adayı olma yarışı da beraber start
aldı.
Her partinin önü kalabalık.
Rengarenk, ışıltılı giysilere bürünmüş,
holivud gülüşlü baylar bayanlar kuyrukta
beklemede.
Ver parayı.
Kap sırayı.
Altmış yaşından sonra kreşe kabul
edilecek öğrenci muamelesi görmeyi göze
alanların telaşı yüzlerine yansımış.
Sıra kavgalarının bile yaşandığı
iddiaları var.
Hadi sırayı kaptırmadın.
Sabrettin kapının kulpuna yapıştın;
Ellili altmışlı yaşları geçmiş olsan da ne
fayda;
İçeri gireceksin, seçici parti yetkilisinin
karşısına çıkacak şahsını beğendirmek
için sözlü mülakata tabi tutulacaksın.
Artık boyun mu bükersin, gerdan mı
kırarsın o aday adayımızın ferasetine
kalmış.
Yüklüce bir bağış yapıp bir adım öne
çıkabilirsin.
Yüksek yerlerden kartvizit götürüp
“hamili kart sahibi yakınımdır” muamelesi
görmende mümkün.
Kaşar bir aday adayı isen seçici
yetkilinin seni hatırlaması için kuvvetli bir
dua işe yarayabilir mesela.
Taze bir aday adayı isen işin zor.
Hangi ayağınla odaya girmen bile etkili
olabilir.
Genel olarak sağ ayakla içeri adım
atmanın faydalı olduğu tezviratı dolaşır
parti koridorlarında.
Önceden hazırlanmış okunmuş su
içmek bile etki yaratabilir ki; ihmal etmeye
gelmez!.
Tüm bu çabalar vatana, millete hizmet
içindir.
Aslında kimsenin onlardan böyle “vekil
ol; gel bize hizmet et” gibi bir talebi yoktur.
Gideyim şu millete hizmet edeyim fikri
bu güzel insanların yüreğinde vardır ve
doğuştandır.
Kader onları hizmete çağırmaktadır.
Mesela lakabı “ilaççı” olan bir aday
adayı vardır ki, her seçimde aday olmaz
ise,tezvirat odur ki, hizmet edememe
korkusu yüzünden hastalanıp yataklara
düşmektedir.
Sonra ilk ilaçlama ihalesini alınca
sağlığına kavuştuğu da söylenir bu
müzmin potansiyel hizmet adamının.
Aslında zor durumda olan seçici
yetkilidir.
Bu kadar aday arasından ele gelen,
dişe dokunur, vatana millete faydalı adayı
bulmak kolay iş değildir.
Tartar mı, ölçer mi, elle yoklar, şaplak
mı atar bilmem.
O da onun ferasetine kalmış artık.
Hayırlısı olsun.
Ama ille de muhayyer olsun.

Sevdiğim Laflar:

“KOYUNUN BULUNMADIĞI YERDE
KEÇİYE ABDURRAHMAN ÇELEBİ

DERLER!..”