Ortadoğu coğrafyasında şöyle bir değerlendirme vardır: "En güzel masalları Araplar uydurur, uydurulan bu masalları en güzel biçimde Acemler(İranlılar) anlatır, anlatılanlara ise en safiyane biçimde Türkler inanır."

Gerçekten de Arap coğrafyasında imgelemenin çocukları olan şiirleri ustalıkla yaratan şairler çıkar. Bunlardan biri de Lübnan asıllı Amerikalı ressam, şair ve filozof Halil Cibran'dır.

"Istırap en güçlü ruhları ortaya çıkarır."

"Bil ki çıplak ayaklarını duyumsayınca düğün bayram eder toprak; rüzigâr saçlarında oynamak için yanıp tutuşur."

"Malınızdan mülkünüzden verdiğinizde bir şey vermiş sayılmazsınız. Gerçek vermek kendinden vermektir."

"Güzellik, aynada kendisini seyreden sonsuzluktur."

"Ayrılık günü gelip çatıncaya dek böylesine yüce olduğunu hiç bilmemiştir sevgi." diyen Halil Cibran 6 Ocak 1883'te Lübnan'da yer alan Bsharri'de doğar. Henüz 48 yaşındayken 10 Nisan 1931'de New York'ta dünyaya gözlerini kapar.

Eserleriyle, düşünceleriyle tüm dünyada geniş yankı uyandıran Cibran'ın Türkçeye de çevrilen yapıtlarından bazıları şunlardır: Haberci, Gezgin, Deli, Ermiş, Sözler, Kum ve Köpük, Aforizmalar...

Peygamberleri andıran deyişleriyle, gizemli ve kapalı, çağrışımlı üsubuyla okurları sarsan Halil Cibran'ın anne ve babalara ya da anne ve baba olacaklara yönelik aşağıdaki şiiri, onun nasıl bir şair olduğunu okurların zihinlerine, duygulanmalarına kendisini açar:

"Çocuklar sizin çocuklarınız değil

Onlar kendi yolunu izleyen hayatın oğulları ve kızları...

Sizin aracılığınızla geldiler ama sizden gelmediler.

Ve sizinle birlikte olsalar da sizin değiller.

Onlara sevginizi verebilirsiniz, düşüncelerinizi değil.

Çünkü onların da kendi düşünceleri vardır.

Bedenlerini tutabilirsiniz, ruhlarını değil.

Çünkü ruhları yarındadır.

Siz ise yarını düşlerinizde göremezsiniz.

Siz onlar gibi olmaya çalışabilirsiniz

Ama sakın onları kendiniz gibi olmaya zorlamayın.

Çünkü hayat geriye dönmez, dünle bir alışverişi yoktur.

Siz yaysınız, çocuklarınız ise sizden çok ilerilere atılmış oklar.

Oklar sonsuzluk yolundaki hedefi görür.

Ve yüce gücü ile yayı eğerek okun uzaklara uçmasını sağlar.

Okçunun önünde kıvançla eğilir.

Çünkü okçu uzaklara giden oku sevdiği kadar

Başını dimdik tutarak kalan yayı da sever.