YUSUF CAN GÜDÜK

Mersin Emek ve Demokrasi Platformu, 12 Eylül Darbesi'nin 45. yıldönümü nedeniyle basın açıklaması düzenledi. Özgür Çocuk Parkında yapılan basın açıklamasına kent dinamiklerinin katılımı yoğun oldu.

“Unutmadık, affetmeyeceğiz” başlığıyla yapılan basın açıklamasını Platform Dönem Sözcüsü Nejden Kılınç “Yıl 2025... 12 Eylül darbesinin üzerinden 45 yıl geçti, ancak 12 Eylül darbe rejimi hâlâ sürüyor.” dedi.

“Nasıl mı? Tekçi, Baskıcı, Darbeci özüyle iç içe Katlanarak sürüyor...

12 Eylül darbecilerinin hazırlattığı silahların gölgesinde yapılan bir plebisit ile halka kabul ettirdiği darbe anayasası korunaklı temel unsurlarıyla hâlâ sürüyor.

25 yıl önce, 12 Eylül 2000'de 12 Eylül darbecilerinin yargılanması için yola çıkarken, 78'lilerin sol, yurtsever, Devrimci Sosyaldemokratik güçlerle beraber gündeme getirdiği, 12 Eylül darbe döneminin askeri mahkemelerinin mahkûmiyet kararlarının gayri meşru olduğu, bunun içindir ki tüm sonuçlarıyla beraber iptal edilmesi talebimizin gereği yerine getirilmedi, gayri meşru mahkeme kararlarına tüm ısrarlarımıza karşın, hala dokunulmadı.

Öte yandan Darbe yapanlara kalıcı dokunulmazlık kazandıran, Anayasanın Geçici 15.

Maddesi Anayasa'da 30 yıldır korunan yerini, 78'lilerin Devrimá Sosyalistsol, yurtsever demokratik güçlerle 2005 yılında başlattığı ve 5 yıl süren kampanya üzerinden kaldırılması sağlandı. Anayasa'nın Geçici 15. Maddesi kaldırılmış, sıra 12 Eylül darbecilerinin yargılanmasındaydı. Anayasanın Geçici 15. Maddesi kaldırılması, darbecilerin yargılanması önündeki anayasal engeli kaldırmıştı.

Emsal olsun: anayasanın geçici 15. maddesi, infaz yasasının 31. 33. Maddelerine konan ek geçici madde üzerinden TBMM 'de 68-78 kuşağının 1989 yılı öncesi siyasi yasaklarının kaldırılması kazanılan haklar arasındaydı... Seçim Barajı kanunu yüzde 10'dan yüzde 8'e çekildi ama bilindiği kadarıyla bu İttifaklar dengesinde ön almaya dönük bir iktidar partisi icraatıydı.

Sonuç olarak, Milli Güvenlik Konseyi'ne askerlerin başta siyaset olmak üzere, hayatımızın her alanını düzenleme yetkisi veren yasalar halen Türk hukuk sistemindeki yerini koruyor.

Kısacası darbeden sonra, beş orgeneral tarafından oluşturulan cunta tarafından hazırlanan tüm bu yasalar, demokratik temsili ortadan kaldıran nitelikleriyle devam ediyor.

Gerçekte 12 Eylül darbecilerinin istediği de buydu. Türkiye ve uluslararası toplumun demokrasiden, insan hak ve özgürlüklerinden, çağdaşlaşmadan yana olan kesimlerinin başarısızlığı, maalesef darbecilerin başarısı oldu.

12 EYLÜL REJİMİ REFORME EDİLEMEZ,

12 Eylül 1980 darbesi, toplumu ve devleti yukarıdan aşağıya doğru anti-demokratik, totaliter bir anlayışla yeniden düzenledi. Bu düzenlemeyi siyasal ve askeri zor kullanarak gerçekleştirdi. Darbe öncesinin halkta yurttaşlık ve hukuk bilincinin geliştiği nispi demokratik süreç tasfiye edildi. Yerine kayıtsız şartsız itaat eden, demokratik değerleri tüketen bir toplum biçimi ikame edildi.

12 Eylül darbecileri "anarşi ve terör" hadiselerine karşı darbe yaptıklarını ilan ettiler.

Kötücül sonuçları günümüze kadar gelen dünyanın en kalıcı ve en köklü totaliter rejimlerinden birini inşa ettikleri gibi, darbe yıllarında vahşi bir devlet terörü uygulayan de yine 12 Eylülcüler oldu.

Bugünden geriye doğru bakıldığında, 12 Eylül darbeciliğinin kendi içinde son derece tutarlı olduğu ortaya çıkıyor. Neden mi? Özgürlük ve demokrasi düşüncesine karşı kapılar sonuna kadar kapatıldı. Bütün bunlar 12 Eylül rejiminin reforme edilemez olduğunu, külliyen tasfiye edilmesi gerektiğini gösteriyordu.

12 EYLÜLCÜLERİN 2ULUSAL GÜVENLİK DEVLETİ’ İDEALİ

12 Eylülcülerin temel amacı demokratik bir şal altında darbe rejimini kurumsallaştırmaktı. Başka bir ifadeyle "Ulusal Güvenlik Devleti" inşa etmekti.

Bunu başardılar.

"Ulusal Güvenlik Devleti" aynı ismi taşıyan doktrin çerçevesinde, Pentagon patentli bir soğuk savaş ürünü idi. Bu anlayışın bir sonucu olarak, 12 Eylülcüler, demokrasi ve özgürlük fikirlerinin geliştiği 1970'li yıllar ve sonlarına doğru mücadele içinde boy veren, başta Türkiye solu, Kürt halkının en dinamik kesimleri ve bizim kuşak olmak üzere, toplumun siyaseten itiraz eden kesimlerini "İç düşman" kabul ettiler!

Darbecilere göre, boyun eğmeyi reddeden, resmî ideolojiyi benimsemeyen, verilmek istenen tek boyutlu kimliği kabul etmeyen, kendi toplumsal ve kültürel kimliklerini savunan farklı kesimlerle "barış içinde birlikte yaşama" mümkün değildi.

Bu tür görüşlerin yaygınlaşmasını engellemek için her türlü yasağı uyguladılar ve bu düşünceleri savunanları cezalandırdılar. Kendilerince tasarımlarına yararlı buldukları aşırı milliyetçi, şoven ve dinin, dinbaz istismarına dayalı unsurların ve görüşlerin önünü açtılar.

Bu marifetlerinin yanı sıra yurttaşların işlevini ise, devlet karşısında itaatkâr olmak ve görevlerini eksiksiz bir biçimde yerine getirmekle sınırladılar.

Pentagon'un Ulusal Güvenlik Devleti, Türkiye'deki derin tarihsel köklere sahip tutucu, bürokratik, milliyetçi devlet geleneği ile örtüştü.

Gerçi böyle bir doktrin olmasa da Türkiye'deki sistem bunu yaratacak tarihsel ve toplumsal potansiyele fazlasıyla sahipti.

Gelişmeler de bu yönde oldu. Devlet ve toplum ilişkilerinde dengenin tamamen toplum aleyhine bozulduğu, yurttaş karşısında devletin yüceltildiği ve kutsallaştırıldığı bir durum ortaya çıktı Ez Cümle... Darbecilerle toplumsal suç ortaklığını reddedelim!

Darbecilerle hesaplaşmayı beceremeyen bir toplum, darbe üstüne darbe yemeye mahkûmdur. diye” konuştu.