Zor olan ne? Düze çıkmak, özgürlükler içerisinde yaşamak, mutlu olmak, işimizin ve aşımızın olduğu, refahın ve bolluğun hüküm sürdüğü bir ülkede ömür sürmek.
İyi de niye zor? Bu karamsarlık niye? Çünkü iyimser olmamı sağlayacak ne bir tablo ne bir görüntü ne bir ışık var.
Nasıl bir tablo bu? İç karartıcı, simsiyah bir tabloyu sana düşündüren veriler ne, istatistik rakamlar ne? Savını güçlü kılacak kanıt ve belgelerin var mı? Öne çıkarabileceğin sağlam argümanlardan söz edebilir misin?
Zaten açık seçik verilerden ötürü umutsuzum, bu haldeyim.
☆☆☆
Öncelikle ürettiğimiz, ürediğimizi besleyecek kadar değil, çok kalabalığız. Nüfusumuz 82 milyon 3 bin 882. Kalabalık bir nüfus Ortaçağ'da olsa, geri bir tarım toplumunda olsa belki işe yarar. Ama günümüzde niteliksiz, eğitilmemiş, işsiz ve güçsüz kalabalıklar zenginlik değil, olsa olsa büyük bir sorundur. (www.odatv.com)
☆☆☆
Gerçi okur yazar oranı TÜİK (Türkiye İstatistik Kurumu) verilerine göre 96.74. Ama sadece adımızı yazmak, tabelaları okumak okuma ve yazma olmaz ki! Örneğin şiir, öykü, roman, felsefi ve tarihi eserler...yani ne kadarımız kendini, düşün dünyasını, öz bilincini geliştirecek kitapları okuyor.
"Demokrasi ve Eğitim Stratejik Araştırma Merkezi" verilerine göre ancak 1000 insanımızdan biri kitap okuyor. Çok acı ve düşündürücü değil mi? Oysa bu rakam Fransa' da 1000 kişiden 210 kişi, Japonya'da 1000 kişiden 140 kişidir. Yani dünyada en az kitap okuyan ülkeler arasında sonlardayız.
Kitap okumayla ilgili bu sefil tablo gelecekle ilgili umutlarımı karartıyor.
Yine acaba kaç kişi günlük tutuyor, yaşadıklarını yazıyor, duygu ve düşüncelerini yazılı bir formata dönüştürüyor? Ne yazık ki bunlarla ilgili bir araştırma sonucuna ulaşamadım. Yalnız kitap okumanın binde bir olduğu bir ülkede yaratıcılık isteyen yazma etkinliğinin oranını bilmek bile istemem.
☆☆☆
Türkiye'de okul, cami, hastane, irili ufaklı fabrika, kütüphane sayısını öğrenmek ister misiniz? Hiçbir yorum yapmadan bu rakamları verip geçeceğim, takdir siz değerli okurların:
Türkiye'deki okul sayısı 54 bin 415.(www.muhasebenewa.com)
Türkiye'deki cami sayısı 87 bin 381.(www.doğrulukpayı.com)
Türkiye'deki hastane sayısı 1510.(www.memurhaber.com)
Türkiye'deki irili ufaklı fabrika sayısı 7 bin 703.(www.donanımhaber.com)
Türkiye'deki kütüphane sayısı- ortaöğretim okullarındaki kütüphaneler de dahil- 28 bin 970.(www.interhaber.com)
☆☆☆
Rakamlar ve oranlar üzerinde yazmamızı sürdürüyorum.
Türkiye'deki işsizlik oranı Aralık 2018'de bir önceki yılın aynı ayına göre % 3,1 puan artarak % 13,5'e yükseldi. Söz konusu dönemde işsiz sayısı 1 milyon 11 bin kişilik artışla 4 milyon 302 bin kişi olarak kayıtlara geçti.(tr.eurnews.com)
☆☆☆
Yokluk, yoksulluk, cehalet, işsizlik...gibi onlarca sorun yetmezmiş gibi yanlış dış politikalar yüzünden başta Suriye'den olmak üzere 4 milyonu aşkın insan denetimsiz biçimde ülkemize girerek sorunları altından kalkılamayacak boyutlara ulaşmasına neden olmuştur.
☆☆☆
Kalabalık ve niteliksiz nüfusumuzla, genele yayılmış cehaletimizle, işsizlik oranının yüksekliğiyle, ardı arkası kesilmeyen göçlerle sizce ülkemize güneşli günler gelir mi?
Yani martın sonu sahiden bahar mı?
Sizce şairin aşağıdaki şiirinde söylediği gibi ışıklı günler bizim olabilir mi?
☆☆☆
"Güzel günler göreceğiz çocuklar
Güneşli günler göreceğiz
Motorları maviliklere süreceğiz
çocuklar,
ışıklı maviliklere
süreceğiz...
(...)
İnanın:
güzel günler göreceğiz çocuklar,
Güneşli günler göreceğiz
Motorları maviliklere süreceğiz
çocuklar,
ışıklı maviliklere süreceğiz."
(Nazım Hikmet)
