40 milyonu aştı: Türkiye’nin yarısı bankalara borçlu
Kredi faizleri zirve oranlara ulaşsa da bankalara bireysel kredi borcu bulunan vatandaş sayısı da borç miktarı da hız kesmedi.
Bankalara ve diğer tüketici finansman kuruluşlarına bireysel kredi borcu bulunan vatandaşların sayısı ocakta geçen yılın aynı ayına göre 739 bin kişi daha artarak 40 milyon 30 bine ulaştı. Aynı dönemler itibarıyla bankalara kredi kartı borcu bulunan vatandaşların sayısı 2 milyon 636 bin kişi artarak 36 milyon 825’e çıkarken, kredili mevduat borcu bulunanların sayısı da 1 milyon 297 bin artarak 28 milyon 865 bine çıktı.
Yani 85 milyon nüfuslu Türkiye’de bireysel kredi borcu bulunan vatandaşların sayısı 40 milyonu aştı.
İcra takibine aldığı alacakları 54.6 milyar liraya çıktı. Batık tüketici kredilerinde yılbaşından bu yana 9.3 milyar liralık artış gözlendi. Varlık yönetim şirketlerinin kontrolünde ise 41 milyar liralık batık tüketici kredisi alacağı bulunduğu belirtilen raporda vatandaşların faiz ve icra masrafları hariç 86 milyar liraya yakın icralık borcu bulunduğu belirtildi.
Yani borçlu doğuyor, borçlu ölüyoruz!...
Peki bunun bedeli ne?
Ne uğruna?
Ne karşılığında?
Adeta karın tokluğuna yaşarken bu kadar borcun sebebi ne?
Oturup bir düşünelim derim!...
Bu borçta bizim de payımız yok mu?
Bu borcun bu hale gelmesinin sebebi yaptığımız yanlış siyasi tercihler olabilir mi?
Bizi bu uçuruma sürükleyen süreci biz kendi ilimizle var etmedik mi?
Hala daha kurtarıcı beklerken, borçlarımızın silinmesini beklerken, elimizden birilerinin tutmasını beklerken bu yüklerin bizim omuzlarımızda var olmaya devam edeceğini anlamak bu kadar zor mu?
Bu borçlar bizim….
Ödeyecek olan biziz…
Kimse gelip bizi kurtarmayacak.
Kimse elimizden tutmayacak.
Kimse derdimize derman olmayacak.
Biz kendimiz çözüm formülleri geliştirmeliyiz.
Ülkenin gidişatının sadece bizim borçlarımızın gidişatı ile ilgili olmadığını anlamalıyız.
Ülke iyiye gitmiyor.
Bu şartlarda bizim de bu borçlardan kurtulmamız mümkün olamaz!
En basitinden seçim sonrası piyasaların daha da sertleşmesi bekleniyor.
İyi ama daha ne olabilir ki? Diyebilirsiniz…
Kiralardaki artış hız kesmez ve maaşlardaki erime sürürse birçok insan evsiz kalacak.
Sosyal kaos yaşanacak!
Toplumsal çürüme istenmeyen sonuçlar yaşanmasına neden olacak.
Hepimizi vuracak bu durum!
Zaten kimsenin kimseye güveni, itimadı kalmamış daha da güvensiz, endişeli, kaygılı bireylere dönüşeceğiz.
En yakınlarımız ile aramızdaki dayanışma giderek daha da yok olacak.
Birbirimizi daha çok üzecek, gereceğiz.
Bir arada yaşayamaz hale geleceğiz belki de…
Peki bu kimin işine yarayacak?
Pusuda bekleyenlerin!
Bu durumdan nemalanmak isteyenlerin!
Elinin altında bu günler için hazır beklettiği planları devreye koymak isteyenlerin!
Şuan tek derdiğimiz geçim derdi gibi görünebilir.
Ama aslında sorun çok daha büyük!
Çok daha tehlikeli…
Geçim derdini atlatsak bile toplumsal çürümeye çözüm bulmamız gerekiyor!
Asıl mesele yozlaşmış, rant uğruna, kendi çıkarı için siyaset yapanlara tercih bırakılmamız!
Değiliz.
Seçim için bir tercihiniz illaki vardır!
