Son yıllarda  ÇEVRECİLİK dünyanın yükselen trendi..

Tabi bir de GAZETECİLİK!

Eline kalemi alan kendini gazeteci sanıyor.

Sosyal medya patlamasından sonra bu daha da arttı.

Bir de işlerinden emekli olup mesleğe başlayanlar var.

Ki, onlar her konuda bilgiç.

Google amca sağolsun!

Ve de ahkam kesmeyi çok severler.

Haklarını yememek gerek!

İyi araştırma yaparlar.

Çünkü, geçmişte işleriyle yaptıkları araştırmaları çok iyi bilirim!

Ancak hayal dünyasında mı yaşarlar gerçek dünyada mı onu kestiremiyorum.

Ama hayalleri  zirve yapmıştır.

Hayal ettiklerini gerçekmiş  gibi  göstermeyi  her zaman becermişlerdir.

Bu nedenle geçmişte gerçeklerle fazla yüzleşmemiş olmalarına karşın, şimdi hayal(i)ciliği bırakıp  kendilerini kanıtlamaya çalışmaktadırlar.

Gündemlerinde  Taşucu’na yapılacak tersane var.

Temeli 2004’de atılan , ancak  o zamanın ünlü  Taşucu Belediye Başkanı ve çevrecilerin karşı çıkmasıyla durdurulan Tersane..

Ve de  Taşucu’nun gerçek çevrecisi rahmetli Aslan Eyce  ile aynı kefeye konulan Çevreci Başkan.

O Başkan acep şimdi nerelerde?

Bilmeyene söyleyeyim;

Önce çimentoculara sığındı.

Sonrasında da ortadan toz oldu!

Şimdi hangi kafeste çok iyi biliyorum , ama  yazmıyorum.

Her şeyi merak edenler  Onun da nerede olduğunu çok iyi biliyordur, ama yazmak işlerine gelmiyor.

Kimsenin hakkını yemeyelim!

 Taşucu’nda turizm yapmak!

Gerçekten güzel bir düşünce.

Olması gereken oydu.

Ama, “Atı alan Üsküdar’ı çoktaaan  geçti!”..

Taşucu o şansını 70’li yılların ikinci yarısında kaybetti.
Ta ki SEKA Tesislerinin kurulması ile turizm hayalde kaldı.

Yalnız Taşucu mu?

Yazmaktan, yorumlamaktan yorulduk, “Antalya turizmde Aya giderken, Mersin yaya kaldı!” diye.

Kaldı ki 1984 sonrası başlayan adına yazlık denen ikinci konut furyasında sahil yağmasına sessiz kalanları  çok iyi biliyorum.

1977-78 yıllarında Akkuyu Nükleer Santrali’ne karşı  haber yapıp yazı yazarken  o zamanlar küplerini doldurmakla uğraşanları da!

Son beş yılda  Taşucu’nda açılan mermer ocakları ve çimento fabrikasına sessiz  kalanları da!

Dedik ya son yıllarda trend Çevrecilik..

Ama nereye kadar?

Sözün ÖZÜ;

Doğu Akdeniz her geçen gün ısınıyor!

Nedeni belli?

Bilgiç gibi bir de benim açıklamama gerek yok!

Buraya modern bir  gemi bakım yeri ve tersane şart!

(Bilmeyene duyurulur,  orada kesinlikle gemi sökümü yapılmayacak!)

Bu hem ekonomi hem de güvenlik için gerekli.

Tersaneyi bahane ederek, Mersin’de turizmden söz etmek  ham hayalden öte geçmez.

Çünkü, turizm için tesis yapacak  ne yer ne de çevre kaldı.

Turizm alanları  kırk yıldır işgal edilerek  abuk sabuk yapılarla donatıldı.

O günlerdeki katliamlara  seyirci kalanların  şimdilerde Çevreci Don Kişot olmalarına hayret ediyorum!

Düşünüyorum;  tüm bunlar” Hayal(i)  mi  gerçek mi..?”  diye..