Yani, tamamen meraktan soruyorum ey okuyucu! Sen, 'hayatı tesbih yapıp sallayanlardan' mısın; yoksa 'ben yoruldum hayat'  diye sızlayanlardan mı? 
  Yine tamamen kişisel merak duygusuyla sorarım: 'hayatı tesbih yapıp sallarken ' mutsuz olan; ya da  'ben yoruldum hayat gelme üstüme'  anlayışıyla mutluluğu yakalayan var mı?
  Şunu sormuyorum, çünkü biliyorum ki; hayatın hiç egosu yok. Yani ne, bu insanoğlu beni niye tesbih yapıp sallıyor diye bozuluyor;  ne de ben yoruldum diyenlere merhamet geliştiriyor. Umrunda bile olmuyor. Herkes hakettiğini değil, hissettiğini yaşıyor. Tüm dünyanın bilimde otorite kabul ettiği Einstein bile söylemiş: " İnsanlar ağzından çıkan cümlelerin,  beyninden çıkan düşüncelerin, bütün evreni dolaşıp tekrar kendilerine döndüğünü bilse eminim çok daha dikkatli olurdu." Diye.  
   Bak hele! Yazıyı yazan  ikna için bilimsel referans bile veriyor. Neden ve kimi ikna etmek istiyor, biliyor. Dünyanın bir ucundaki kanat çırpan bir kelebeğin, dünyanın diğer ucundaki etkisine inanıyor. 'Bir deniz yıldızı için bile olsa, çaba harcamaya değer' ilkesiyle haraket ediyor.  Bununla birlikte,  bazı atasözlerine kulak vermeyi de ihmal etmiyor; "Anlayana sivri sinek saz, anlamayana davul zurna az."