Şimdi bir dernek düşünün;

Kamuoyunun sesi, gözü, kulağı olmaya çalışan bir meslek gurubunun çatı örgütü.
Meslek aşkı, heyecanı ve sorumluluğu olanların yapabileceği çileli ama gurur verici bir meslek.
Geçmiş yıllarda meslek onuru ve gururunu iyi kötü korumuş, bir şeyler yapabilme adına mücadeleler vermiş bu dernek ve temsilcileri.
Zaman içinde kötü yönetimlerle zayıflamış, parçalanmış.
Meslekle ilgisi bile olmayan asalakların elinde kalmış.
Kişisel hırs ve rant peşinde koşanların elinde makamlara, kurumlara peşkeş çekilmiş, saygınlığı yerlerde sürünür hale getirilmiş bir dernek.
Fason üyelerle doldurulmuş, rant ve kartvizit uğruna asli görevini ve yapısını kaybetmiş, kaybettirilmiş.
Bir önceki seçimde “faşistlere kaptırmayalım” çığlıkları ile içine siyaset sokulmuş, üyeler arasına nifak tohumları ekilmiş.
Bugünlerde yine seçim var bu dernekte.
“Seçim komedisi” demek daha doğru olur.
Ortada tarih yok, hazirun cetveli yok, üye sayısı yok.
Ama adaylar var. 
Koca derneği bu acınası duruma düşüren, üyelerini bile kapısından içeri girmeye imtina eder duruma getiren şahıs “aday olmayacağım” diyerek “bağ bağışlamış” havasında ama hala bir ayağını içerde tutmanın peşinde.
Başkanı ve seçilecek yönetimi “cepte” tutabilme çabası içinde.
Adaylara saygısız.
Yönetim Kuruluna saygısız.
Üyelerin tamamına saygısız.
Derneğin az da olsa kalan kurumsal yapısına saygısız.
Kamuoyuna da saygısız.
Sandık diplerini karıştırdığı günleri unutmuş, amele ağası zannediyor demek ki kendisini.
Aday arkadaşlara üzülüyorum gerçekten.
Böyle bir kafanın kayığına binerken nasıl ineceklerini de düşündüler mi acaba?
“Aman kaptırmayalım” dedikleri ile halvet pozisyonuna girmiş bugün.
Ve yine utanmadan sıkılmadan “adaylar da benim, yönetimde” cümlesi ile havasını atmış bir güzel yeni arkadaşlarına.
Kesmemiş “gerekirse başka aday çıkarırım” diye egosuna tavan yaptırmış.
Ortağını bile itina ile seçmiş, geleceğe yatırım yapmış.
Özüne dönmüş kısacası.
Keyfi de, kahyası da, havası da yerinde.
Kısacası “ele vermiş talkını, kendi yutmuş salkımı”.
Rahmetli Aziz Nesin bu günleri görseydi;
“Zübük” yeniden yazılırdı.
Bir kerede dürüst davran be Zübük.
**
Sevdiğim Laflar:
“SURETE BAKMA, SİRETE BAK”